Volgens Yoshigasaki Sensei

Over de gehele wereld gebruikte men bij het gevecht zwaarden, speren en andere wapens. Als er geen wapens binnen handbereik waren, werd er gebokst en geworsteld. Vechttechnieken waren wereldwijd ongeveer hetzelfde tot aan de ontdekking van vuurwapens. Door het gebruik van vuurwapens veranderde de manier van vechten tijdens oorlog volledig. In Japan werd door de Portugezen in 1543 geweren ingevoerd en snel begonnen de Japanners zelf geweren te maken. Omstreeks 1590 werden de geweren in oorlogen gebruikt en bewezen efficiënter te zijn dan de traditionele wapens. Het gebruik van geweren was nog gelimiteerd door de beperkte fabricatie. Rond 1600 werd Japan geregeerd door de Tokukawa Clan. Deze Clan slaagde erin een regeer systeem te ontwikkelen, waarbij de Samurai domineerden. Om hun dominatie te effectueren werd productie en gebruik van vuurwapens verboden, de communicatie met de buitenwereld was reeds verboden. Hierdoor ontstond de mogelijkheid om voor een periode van 250 jaar in Japan de krijgskunst zonder vuurwapens te ontwikkelen, terwijl in Europa de vuurwapens werden ontwikkeld als voornaamste wapen in de krijgskunst.

Rond 1800 begon Europa China te koloniseren. De europeanen waren niet zo geïnterresseerd in Japan omdat het erg klein was vergeleken met China. De V.S. wilde ook deel uit maken van de kolonisatie van China en wilde Japan als haven gebruiken alvorens in China te arriveren. Rond 1860 kwam de U.S. marine naar Japan en dwong Japan hen een haven te geven als hun territorium. Toen wilden ook de europeanen de haven gebruiken en liep Japan het gevaar net als China ook gekoloniseerd te worden. Japan besloot een sterk leger te mobiliseren om zichzelf tegen de V.S en Europa te verdedigen, vervolgens werd het gebruik van het zwaard verboden en een leger met vuurwapens werd gecreërd.

De samurai in groeperingen, die de tradities van de zwaardtechnieken behielden, waren ontevreden en probeerden die traditie te behouden. Een mogelijkheid was de herleiding naar sport. Deze sport stijlen van de martiale kunst werd ondersteund door de studenten van de universiteit. Degene die niet de sport kant gingen werden Kobudo of Jujitsu genoemd. Een van de Jujitsu stijlen heette de Daitoryu Jujitsu en was de technische basis voor Aikido. Het is belangrijk om te weten dat Judo voortkwam uit een krijgskunst waarin geen zwaarden gebruikt werden. Hetzelfde gold voor Karate. Daarom omvat Karate stoktechnieken maar geen zwaardtechnieken. Kendo was gebaseerd op zwaardtecnieken maar ging de sportrichting uit. Daitoryu Jujitsu werd door iemand gecreërd die van het zwaard hield en goed was in technieken met het zwaard. Hij ontwikkeld technieken zonder wapens gebruik makend van zijn vaardigheid in het zwaardgebruik. Daarom zijn de Daitoryu Jujitsu technieken danook erg verschillend van de Judo of Karate technieken. Eigenlijk leken de Daitoryu Jujitsu technieken erg veel op Kendo technieken. Maar bij het oefenen van de technieken kwam het zwaard in de vergetelheid en kwam meer de nadruk op situaties uit het straatvechten in hun maatschappij. Na de Tweede Wereldoorlog was het generale beeld dat Japan niet meer zou vechten en de mensen hadden geen vuurwapens of zwaarden. Men dacht aan straatvechten zonder wapens of misschien met stok of mes.

De nieuwe naam van Aikido kwam voort uit die situatie. Het idee in Aikido was de situatie te controleren zonder te vechten. Deze mentaliteit correspondeerde met diezelfde tendens in de V.S. en Europa van na 1960 en werd Aikido filosofies ondersteunt. Het idee om conflicten zonder vechten op te lossen werd deel van de filosofie van Aikido.

Toen kwam het idee van zelf-verdediging. Wat is zelf verdediging? Eigenlijk is er geen verschil in aanval of verdediging. Als men een aktie onderneemt naar de partner dan heet het aanval. Als de ander dan hetzelfde doet dan heet het verdediging. Dus verdediging is alleen toegestaan als men wordt aangevallen. Is de aanval zonder wapens, dan is het mogelijk de aanval af te wachten en dan te handelen. Maar als de aanval ingezet wordt met vuurwapens of andere hoog technische wapens, is het bijna onmogelijk zichzelf te verdedigen nadat de aanval is ingezet. Wat betekent dat je de ander moet neerschieten voordat hij jou neerschiet. Dan is er de vraag: Ken je de intentie van de ander. Als iemand een pistool in de hand heeft, twijfelt de agent aan de intentie van de persoon en gebied hem onmiddelijk het wapen te laten vallen en beide armen in de lucht te steken. Als het donker is, wat moet de agent dan doen? Mischien is de agent genoodzaakt de ander neer te schieten voordat de ander hem neerschiet. Dan is er de vraag of de agent de situatie goed heeft ingeschat of niet. Als de aanval en verdediging gebeurt tussen twee landen is het nog ingewikkelder. Om te beginnen als een land wordt aangevallen dan is het moeilijk om te weten wie het heeft aangevallen. Dan mag het land veronderstellen dat de aanval is ingezet door het vijandig land en wordt in naam van verdediging de aanval ingezet. Tussen twee personen wordt dit wraak genoemd en is bij de wet verboden. De staat kan de misdadiger straffen zodat het slachtoffer zich niet hoeft te wreken. Tussen twee landen is er geen hogere macht aanwezig, dus wraak is toegestaan. Wederom is het niet gemakkelijk om wraak en verdediging te onderscheiden. Het hele probleem komt omdat de aktie van aanval, wraak of verdediging hetzelfde is. Het is alleen de manier van interpreteren.

In Aikido is het mogelijk een geheel nieuwe filosofie te creëren. Aikido hoeft geen zelfverdediging te zijn. Verdediging is hetzelfde als aanval. Aikido is de weg om die situatie te creëren waarin een aanval moeilijk tot stand kan komen. Als er geen aanval kan ontstaan dan is er geen verdediging nodig.

Ik denk dat dit de enige weg is naar vrede,

Kenjiro Yoshigasaki Sensei